Ve takdir edeceğiniz gibi, böyle bir ülkenin vatandaşlarının farklı kimliklere sahip olması kadar doğal bir şey yoktur.

Bu gerçeği görmek ve kabullenmek, Türkiye'deki sosyal problemlerin çözümünün başlangıç noktasıdır.

Bütün kimliklere saygılı olunması ve bu kimliklerin varlıklarını devam ettirebileceği vasatın sağlanması, sadece Türkiye için değil, tüm ülkeler için toplumsal barış ve huzurun tesisinde temel şarttır.

Ve bunu sağlayan sistemin siyasi literatürdeki adı da demokrasidir.

SEVGİLİ çERKESLER!

SAYGIDEĞER KARDEŞLERİMİZ!

Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşunda bu topraklar üzerinde yaşayan bütün etnik ve kültürel gruplar işgalcilere karşı omuz omuza savaştı.

Bu toprakları, kanlarıyla sulayarak kendilerine vatan kıldı.

Ancak, daha sonra yönetimi ele geçiren guruplar, mono-etnik ve mono-kültürel bir toplumsal yapı inşa hevesine kapılarak devlet ile toplum arasına fitne tohumları ektiler.

Yıllar süren inkarcı ve asimilasyoncu süreç işte böyle başladı.

“Vatandaş Türkçe Konuş!” kampanyaları,

Farklı mensubiyet sahiplerini kimliğinden utandıran söylemler,

Tek tipleştiren eğitim politikaları,

Acımasız medya bombardımanları... v.b. atraksiyonlar ile bütün toplum hakim kimliğin potasında eritilmeye çalışıldı.

Bu yüzdendir ki, neredeyse bir asırdır bu topraklara huzur ve sükun uğramaz oldu.

çERKESLER!

SAYGIDEĞER HEMŞEHRİLERİMİZ!

Şu var ki, yanlış başlayan hiç bir iş ilânihaye yanlış devam edemiyor. Nitekim demokrasinin tüm dünyada revaç bulması ile bu “tek tipleştirici” sistemler de artık sürdürülemez hale geldi.

20. yüzyılın son on yılında dünyadaki bütün baskıcı ve inkarcı sistemler krize girdi ve ard arda çökmeye başladı. Bugün Orta Doğu ülkelerinde yaşanan olaylar da bu çözülme sürecinin son halkalardır.

Türkiye de, benzeri ülkeler gibi iletişim teknolojilerinin desteği ve dış dinamiklerin etkisiyle mecburi bir demokratikleşme süreci içine girdi. Nitekim startı 2009 yılında verilen “demokratik açılım projesi” de dünyadaki bu değişim sürecinin dayatması ile başladı. Ancak bu süreç, askeriye, yargı ve bürokraside kök salmış “tek tipçi” zihniyetin ortaya koyduğu “direnç” sebebiyle maalesef başladığı hızda devam ettirilemedi.

...

Bu noktada belirtmeliyiz ki, çerkesler olarak bu yeni süreci ülke yararına buluyor; geçmişte ülke yararına gördüğümüz bütün işlerde olduğu gibi bu demokratikleşme sürecine de maksimum katkıda bulunmayı kendimize görev biliyoruz.

Ve bu sürece katkıda bulunmak isteyen tüm kesimlere düşen görevin de sorunlarını anlaşılabilir bir dille dokümante edip, çözmesi için siyasetin önüne koymak olduğunu biliyoruz.

Dolayısıyla biz çerkeslerin bu sürece sağlayabileceği en önemli katkı, kendi sorun ve taleplerimizi derleyip toplayarak çözüm talebiyle siyaset kurumuna havale etmek ve takipçisi olmaktır.

***

Peki, çerkeslerin sorun ve çözüm talepleri nelerdir?

Açıkça belirtelim ki bizim öncelikli sorunumuz hâlâ sürmekte olan asimilasyoncu politikalardır.

Biz Türkiyeli çerkesler olarak, Türkiye Cumhuriyeti devletinden bu asimilasyoncu politika ve uygulamalara bir an önce son verilmesini; pozitif ayırımcılık uygulayarak kimliğimizi koruyabileceğimiz, dil ve kültürümüzü yaşatıp geliştirilebileceğimiz şartların sağlanmasını istiyoruz.

İşte bu maksatla 24 Temmuz 2011 Pazar günü Eskişehir Odunpazarı Meydanı'nda toplanacak ve taleplerimizi gür bir sesle yetkililere bir kez daha duyuracağız. Hep bir ağızdan diyeceğiz ki,

“- Biz çerkesler, çocuklarımıza, anaokulundan başlayıp örgün eğitimde de devam edecek şekilde devlet desteğiyle anadili öğretimi/eğitimi derslerinin verilmesini istiyoruz;

- Biz çerkesler, devlet desteğiyle 7 gün 24 saat yayın yapan televizyon ve radyo kanallarının faaliyete geçirilmesini istiyoruz.”

SAYGIDEĞER KARDEŞLERİMİZ!

Bu taleplerimiz Türkiye Cumhuriyeti'nin taraf olduğu uluslararası anlaşmalarla zaten taahhüt ettiği haklardır. Biz sadece bunların bir an önce hayata geçirilmesini istiyoruz.

Haydi 24 Temmuz Pazar günü Eskişehir Odunpazarı Meydanı'nda toplanalım!

Haydi 24 Temmuz Pazar gününü Eskişehir çerkeslerinin diriliş günü yapalım!

Haydi meydanlara çıkıp görünür olalım ki kimse artık bizi görmezden gelemesin!

Haydi meydanları gür sesimizle inletelim ki bizi duymayan kimse kalmasın!

Yaşasın dilimiz!

Yaşasın kültürümüz!

Yaşasın çerkes kalma mücadelemiz!

Ha marje!

çERKES HAKLARI İNİSİYATİFİ