öyle ya, güzelliklerin paylaşılmasında hiçbir mahsur yok. Defalarca Kafkasya gezi izlenimleri anlatıldı, bir kez de benim gözümden ve kalemimden dile getirilmesinde ne gibi bir mahsur olabilirdi ki?

Hayatım hep zamanı sıkıştırmakla geçti.

Birşeyler hep eksik kaldı veya gecikti. Yapmak için ya zamanım olmadı, ya param; yahut da sürekli önüme birtakım engeller çıktı. Bu yüzdendir ki 15 yaşımdan beri hayalini kurduğum atalarımızın sürüldüğü anavatanımız çerkesyayı görme, tanıma ve insanlarını anlama arzumu ancak 56 yaşımda yerine getirebildim.
2011 yılına çok hızlı ve hareketli girdim. 2010 yılında cherkessia.net sitesinde yazdığım çerkes meselesinin siyasallaştırılarak meydanlara taşınması gerektiği fikri, 2011 yılında gerçekleşti.
2011 yılının başında oluşturulan çerkes Hakları İnsiyatifi (çHİ) bu fikri hayata geçirdi. Tertiplenen mitingler çerkeslerin diyaspora tarihinde bir milat oldu. çerkes meselesi Türkiye ve dünya gündemine taşındı.
çHİ'nin Yürütme Kurulu üyesi ve sözcülerinden olmam sorumluluklarımı arttırdı. Mitinglerin organize edilmesi, insanların ikna edilmesi süreci, önümüze çıkarılan engeller, birçok kişi ve kurumla girilen
polemikler, ideolojik mücadeleler, düzenli olarak içinden çHİ geçen yazılar yazma zorunluluğu... bütün zamanıma adeta ipotek koydu.

Sanıyorum Haziran ayıydı.

Bir Cuma günü akşamı Bağlarbaşı'nda bulunan İstanbul Kafkas Kültür Derneği'ne uğramıştım. Yılmaz ölmez (nam-ı diğer Yılmaz Amca) yönetiminde Adığece dil kursu büyük bir titizlik içerisinde devam ediyordu. Adığece dil kursu Cuma akşamlarının en tutarlı etkinliği idi.

O akşam, “Biz dil kursu katılımcıları olarak anavatana gidiyoruz. Sen de gelirmisin?” dediler. Hiç tereddüt etmeden evet dedim. Ve maceramız başladı.

Seyehatin rehberi Davut Huaj.

Davut Hatay Reyhanlılı.

Daha önce iki kez anavatanı ziyaret etmiş. Son derece düzgün duruşu ve görüşleri olan bir kardeşimiz.
Uçak biletlerimizi iki ay öncesinden alıyoruz kredi kartıyla. Erken alınan uçak bileti fiyatta inanılmaz avantajlar sağlıyor. Pegasus Havayolları'na gidiş dönüş 302 TL ödüyoruz. Uçuş tarihimiz 26 Ağustos 2011. Ramazan'ın son günlerine denk geliyor. Uzun bayram tatilinin üzerine bir hafta koyup 15 günü anavatanda geçireceğiz.
Zaman çabuk geçiyor, hazırlık yapmaya dair hesaplarım boşa çıkıyor.

Yaşadığımız hayhuy hiç birşeye fırsat vermiyor.
Sadece, "Geçmişin izleri ve içimizdeki vatan" diye bir yazı gönderebiliyorum Kafkas Evi sitesine.
Akabinde de mail kutuma bir bir not düşüyor: "Anavatana geleceğini öğrendim. 'Eyvah' dedim 'Türkiyeyi karıştırdı yetmiyormuş gibi şimdi de buraya geliyor. Burayı da karıştırırsanız biz nereye gideceğiz?' Şaka bir yana benim özel misafirimsin. Görüşmek dileğiyle. çetaw İnal.”
İnanılmaz derecede mutlu oluyorum ama cevap yazmıyorum. Sebebi de özel misafir olmak istemiyorum; çünkü grubumuz 10 kişiden oluşuyor.

26 Ağustos günü gelip çatıyor. özel Güzel Sanatlar Lisesi Tiyatro Bölümü'nde okuyan Kızım Albina'nın kaydını yenilemem gerekiyor. Bu oldukça yüklü bir ödeme demek. Neyse ki son gün de olsa bu meseleyi çözüyorum. Ramazan ayı mali yönden hep sıkıntılı olur. O sıkıntıyı iliklerime kadar hissediyorum. Oğlum Cankat da tatile çıkıyor arkadaşlarıyla.

Ve işlerimi toparlıyor, talimatlarımı veriyorum. 15 gün yokum diyorum. Fişimi çekip, telefonumu kapatıp, kendimi sıfırlamaya anavatanıma gitmeye odaklanıyorum.

İstanbul'un bayram öncesi trafik sıkışıklığı ile son bir defa boğuşup, güçlükle Sabiha Gökçen Havaalanı'na ulaşıyoruz. Akşam iftar saatinin telaşı yaşanırken varıyoruz havaalanına. Oruçlu arkadaşlarımızla birlikte biz de akşam yemeğimizi yiyoruz.
Uçağımız 22.45'te kalkacak.

Uzun bir süre havaalanında zaman geçiriyoruz. Espri, şamata gırla gidiyor tabii. Ekibimiz şu isimlerden oluşuyor:

- Yılmaz ölmez (Şaguç-Düzce)
- Ergun Güldal (Abıde-Gönen)
- Davut Huaj (Huaj-Reyhanlı)
- Orhan Halman (Mamğığ-Düzce)
- Tevfik Baytam (Tambiy-Kayseri)
- Dursun Şahin (Şzemuğ-Tokat)
- Mesut Timurlenk (Mamış-Eskişehir)
- Vahdet Şahal (Şahal-Bandırma)
- Murat Güreli (Blengaps-Tokat)
- Murat özden (Habraçü-Gönen)
 
22.45 te kalkacak uçağımız 20 dakika rötar yapıyor. Bir çok tanıdıkla karşılaşıyoruz bu arada. çHİ sürecinden tanıyan birçok kişi gelip bizimle tanışıyor.

Uçağımız 02.00' de Krasnodar'a iniyor. 3.30'da pasaport işlemlerimiz bitiyor. Düzceli Şamil özbek arkadaşımız çetaw Akif ve Dzıbe Osman karşılıyorlar bizi. Krasnodar Mc Donalds'da sahur yapılıyor. üç araba 120 km'lik Maykop yolculuğuna başlıyoruz.
Sabah 6.00'da Maykop'a varıyoruz. çetaw Akifin kiraladığı iki ayrı eve yerleşiyoruz. Gençler ve kıdemli delikanlılar olarak ikiye ayrılıyoruz.
Anavatanımızın kucağında ilk uykumuza dalıyoruz.
(Devam edecek.)